Metoda Moralesa

Metoda Moralesa to terapia którą stosujemy zarówno w stosunku do noworodków, dzieci jak i dorosłych.

Dotyczy pacjentów z opóźnieniami rozwoju posturalnego, przepuklinami oponowo-rdzeniowymi i porażeniami obwodowymi oraz z zaburzeniami sensomotorycznymi w obrębie twarzy, jamy ustnej i gardła. Jej celem jest uzyskanie przez pacjenta jak największej sprawności i samodzielności w codziennym funkcjonowaniu. Ważnymi elementami terapii są neuromotoryczna terapia rozwoju oraz regulacyjna terapia ustno – twarzowa.

Koncepcja Moralesa została opracowana i rozwinięta w Argentynie ( główny ośrodek w Cordobie) przez Castillo Moralesa, lekarza rehabilitacji , badacza i naukowca. Jej korzenie sięgają doświadczeń, jakie autor zebrał obserwując życie rdzennych mieszkańców Ameryki Łacińskiej, pacjentów których spotykał na swej drodze i ucząc się od wielu specjalistów (Berty i Karela Bobathów, Vaclawa Vojty, Kabata).

W koncepcji możemy wyróżnić kilka części:

• neuromotoryczną terapię rozwoju – dla dzieci z opóźnieniami rozwoju posturalnego, przepuklinami oponowo-rdzeniowymi i porażeniami obwodowymi celem terapii jest wspieranie dziecka w przyjmowaniu postawy wyprostowanej, skierowanej przeciwnie do siły ciążenia. W efekcie stymulacji stref motorycznych uaktywniamy określone mięsnie/grupy mięśniowe, regulujemy napięcie mięśniowe, stabilizujemy postawę i pobudzamy receptory w skórze, tkance łącznej i stawach.

Stymulacja wspomaga sekwencje ruchów na różnych etapach rozwoju sensomotorycznego oraz stanowi określony element całości sprzyjającej rozwojowi motoryki.

Terapia uwzględnia min. takie elementy jak: prawidłowe ułożenie dziecka (pozycjonowanie) wspierające rozwój ruchowy oraz ciszę motoryczną będącą narzędziem diagnostycznym oraz elementem terapii.

• regulacyjną terapię ustno- twarzową, dla pacjentów z zaburzeniami sensomotorycznymi w obrębie twarzy, jamy ustnej i gardła Polega na stymulacji mięśni biorących udział w procesie mowy: mięśni oddechowych i klatki piersiowej, mięśni kontrolujących ustawianie głowy, mięśni twarzy i jamy ustnej. Terapia charakteryzuje się dużą skutecznością zarówno w pracy z dziećmi jaki i osobami dorosłym Należy pamiętać, że nieprawidłowe napięcie w obrębie w/w mięśni powoduje u noworodków i niemowlą w trudności w domykaniu ust, uchwyceniu piersi, ssaniu, połykaniu i żuciu. W późniejszym etapie życia przyczynia się do zaburzeń artykulacji.
• zaopatrzenie w specjalne płytki podniebienne, w zależności od potrzeb pacjenta, w połączeniu z regulacyjną terapią ustno-twarzową

Głównym celem terapii jest uzyskanie przez pacjenta jak największej sprawności i samodzielności w codziennym funkcjonowaniu.

Osiąga się to przez :

• poszerzanie możliwości komunikacji niewerbalnej i werbalnej
• wspomaganie rozwoju sensomotorycznego i poprawę spostrzegania
• regulację napięcia mięśniowego
• poprawę postawy , aktywnego wyprostu i poruszania się
• uaktywnienie i regulację funkcji orofacjalnych takich jak ssanie, połykanie, żucie , kontrola ślinienia , mimika i artykulacja
• wspieranie własnej inicjatywy przy jedzeniu i piciu
• poprawę funkcji oddychania
• wspieranie kompetencji rodzicielskich
• zapobieganie patologiom wtórnym

Zastosowanie koncepcji Castillo Moralesa

• u dzieci z hiotonią mięśniową uwarunkowaną zespołami genetycznymi
• w terapii wcześniaków
• u noworodków z zaburzeniami funkcji ssania, połykania
• u pacjentów z zaburzeniami żucia i mowy
• w usprawnianiu pacjentów z dysfagią
• przy schorzeniach nerwowo – mięśniowych
• w porażeniach nerwu twarzowego – u dzieci i dorosłych
• u pacjentów z zaburzeniami strukturalno – funkcjonalnymi (rozszczepy wargi, podniebienia)
• u dzieci z porażeniem mózgowym
• u pacjentów z uszkodzeniami czaszkowo – mózgowymi